To speak or not to speak?

Arbeidsconflicten leiden vaak tot langdurig ziekteverzuim. Natuurlijk is voorkomen beter dan genezen. Toch veroorzaakt lang niet iedere irritatie op de werkvloer een arbeidsconflict. En gelukkig maar. Soms is het beter de gemoederen te laten rusten en niet bij iedere onenigheid ten strijde te trekken. Hoe weet je of het tijd is om in te grijpen of juist de zaak op zijn beloop te laten? Je leest het in deze blog.

Marijke is sprakeloos! Pierre en zij hebben gisteren uitgebreid gesproken over hoe belangrijk het is om vaart te gaan maken met de besluitvorming. Pierre had het hele gesprek aandachtig geluisterd en instemmend geknikt. Marijke ging er helemaal van uit dat hij het ermee eens was dat het tijd was om een knoop door te hakken. Maar tot haar verbijstering deelde Pierre vanochtend doodleuk mee dat hij nog een extra lijntje had uitgezet om de beslissing eerst te onderzoeken. Gek wordt Marijke ervan!

Dit is niet de eerste keer dat het zo loopt. Marijke had al een keer duidelijk gezegd dat ze niet blij werd van een soloactie van Pierre. Maar dat heeft geen resultaat gehad, blijkbaar. Ze weet het nu niet meer. Ze overweegt om uit het projectteam te stappen, hoe leuk ze het project ook vindt. Gaat zij ook lekker haar eigen plan trekken en dan zoekt Pierre het maar uit. Tsjonge, wat een gedoe!

Marijke heeft helemaal geen zin om haar probleem met Pierre bespreken. Maar vermijden is een vorm van giftige communicatie. Het is haar negatieve reactie op zijn negatieve reactie. Pierre passeert haar, Marijke vermijdt hem. Wat te doen: to speak or not to speak?

Voor een antwoord op deze vraag kan Marijke het probleem van drie invalshoeken bekijken: IK – WIJ –TAAK . Marijke loopt de invalshoeken in gedachten door:

IK: Belemmert het conflict mij in mijn functioneren? ‘Ik voel me zó boos en gepasseerd, ik kan hier niet zomaar overheen stappen.’ Dus het antwoord is ja.

WIJ:  Beïnvloedt het conflict onze samenwerkingsrelatie? ‘Zonder meer ja. Ik voel dat ik hem wil vermijden en Pierre negeert mij rond zijn besluitvorming. En dat voelt als verachten. Allemaal vormen van giftige communicatie. Bovendien is mijn vertrouwen geschaad. Dus het antwoord is ja, ja, ja!’

TAAK: In hoeverre lijdt onze teamtaak eronder? ‘Als Pierre en ik niet meer samen optrekken dan ondermijnen we de hele projectgroep. Dus ook hier een ja.’

Het antwoord op de vraag ‘to speak or not to speak?’ is duidelijk, want al bij één ‘ja’ is er voldoende reden om te praten. Marijke zucht. Als ze in de projectgroep wil blijven moet ze dus met Pierre gaan praten, op een niet giftige manier. Dus: … Niet makkelijk, maar wel nuttig.

Wordt vervolgd.

Sandra Hertogh en Annemarie van der Wel zijn de auteurs van Giftige communicatie, het voorkomen en oplossen van gedoe op het werk.