De jongste robot

De nieuwste telg van e-hrm is de selectierobot. Dat is een robot die sollicitanten keurt. Het brein bestaat uit een verzameling data en algoritmen. Bij gebrek aan vooroordelen en kromme aannames oordeelt hij zuiver. De grote uitzenders maken er al gebruik van.

Perfect gaat het allemaal nog niet. Zo schijnt de robot in een kwart van de gevallen toch de foute kandidaat door te laten. Maar er wordt driftig gesleuteld aan de selectiesoftware. Afgelopen voorjaar promoveerde een onderzoeker hierop aan de Erasmus Universiteit. Hij gebruikte hiervoor bijna een half miljoen cv’s.

De jonge robot heeft nu al een betere reputatie dan de menselijke personeelsselecteur. Die vaart slechts op gevoel en ongefundeerde theorieën, zo sneerde personeelsbaas Laszlo Bock van Google vorig jaar. Dit bedrijf is een van de fanatiekste supporters van de selectierobot.

Het is niet de eerste keer dat de arbeidsmobiliteitprofessional wordt verjaagd van zijn eigen turf. De loopbaancoach, de opleider, de recruiter: ze moeten allemaal al geautomatiseerde collega’s naast zich dulden.

Het vakgebied telt nog maar een paar robotvrije kolonies: die van de loopbaancentra en van de re-integratiebranche. UWV heeft geprobeerd om het complete proces van re-integratie te automatiseren, maar die poging ontaardde in een puinhoop.

Het is geen toeval dat de robot juist in deze uithoeken van de arbeidsmarkt in het zand bijt. De hoofdtaak daar is het revitaliseren van uitgefaseerde talenten. Dat is meer een sociaal-maatschappelijke taak dan een commerciële. Bedrijfskundige modellen zijn hier niet zo gemakkelijk toepasbaar. Als je de robot ergens wil laten struikelen, is het hier.

Toch levert de arbeidsmobiliteitprofessional een achterhoedegevecht. Human resource management, de habitat van deze specialist, is steeds minder menselijk. Ook op de arbeidsmarkt zelf staat de werknemer onder druk van de robot.

Uiteraard loopt deze ontwikkeling een keer vast. Arbeid is het enige waardevolle goed van de mens. Gaat dat verloren, dan staat ook kapitaal als natuurlijke tegenwaarde op het spel. De mensheid is dan in gevaar, zoals nu al in veel straatarme landen.

Zoals we uit zelfbehoud de natuur redden van bouwzucht en vervuiling, zo moeten we straks de arbeid redden van technologie. Een mooie taak voor de arbeidsmobiliteitprofessionals die moeten oppassen dat ze het zelf niet afleggen tegen de automatisering. Een ding hebben ze al voor: geen robot die naar hen omkijkt.

Henk Vlaming
Hoofdredacteur Aan de slag