Nieuw werk beter dan nieuwe Arbowet

Werken moet nog veiliger en gezonder. Daarom wordt de Arbowet deze zomer aangepast. Die zal eerder leiden tot kramp dan tot mobiliteit. Verandering van werk is veel heilzamer.

Het risico op ongewenst verzuim moet van de wetgever verder wordt verminderd. Een mooi streven uiteraard, maar met een onmogelijk doel. Van werken slijt je nu eenmaal, ook al hoor je vaak dat je er juist energie van krijgt. Die slijtage moet echter minimaal zijn, dus wordt de Arbowet deze zomer gemoderniseerd.

Die modernisering komt doordat werken steeds onveiliger wordt. Burn-out grijpt om zich heen. Een kwart miljoen werknemers is jaarlijks slachtoffer van een arbeidsongeval. Maar vanaf komende zomer gaat de bedrijfsarts achter het roer staan van gezond werken. Werknemers mogen meepraten. De werkgever heeft bijna niets meer in de melk te brokkelen, maar blijft wel verantwoordelijk voor alles wat er mis gaat.

Het is nog even afwachten of werkend Nederland hierdoor fitter en dus beter inzetbaar wordt. Het is te hopen, want iedereen moet langer doorwerken. Loopbanen worden daardoor langer en het risico op uitval stijgt.

Er is weinig reden om aan te nemen dat de bedrijfsarts het verlossende antwoord heeft. Hij is tot nu toe een weinig slagvaardige bondgenoot gebleken in de strijd voor duurzame inzetbaarheid. Contracten met arbodienstverleners werden weliswaar uitgeknepen door werkgevers, maar zelden kwamen bedrijfsartsen in verzet.

De nieuwe Arbowet oogt fris: de bedrijfsarts krijgt onbeperkt toegang tot de werkvloer en werknemers mogen onbeperkt op spreekuur komen. Toch krijg je er geen zin in aanpakken van. Het imago van doorgeschoten regelgeving kleeft ook aan de nieuwe wet. Zodra je gaat zitten, is het al fout. Dat is obesitas-bevorderend, de stoel is fout of er is een disbalans in inspanning en ontspanning.

Uiteraard is een Arbowet noodzaak, maar het verder aanpakken van werk leidt niet tot veel gezondheidswinst. Beter is het om de werknemer aan te pakken. Kwetsbare werknemers zijn beter af in risicoluwe banen. Zo weten we van de stratenmaker dat die zijn pensioen niet haalt met klinkers leggen.

Goede doorstroming van zwaar werk naar gezonde beroepen levert meer gezondheidswinst op dan de zoveelste regulering van de arbeidsomstandigheden. Als de overheid daar de schouders onder zet, vliegt de duurzame inzetbaarheid omhoog. Dat is nog leuker ook dan die betuttelende wetgeving.