Remotie: wat doe je na de top?

door Gerard Kerkhof

In reguliere functies op de arbeidsmarkt zijn remotie of carrièrewendingen, hetzij vrijwillig of gedwongen, vaak nog taboe. Er wordt niet over gepraat en het komt altijd als een verrassing. Tegen de tijd dat er een loopbaancoach aan te pas komt, is het vaak al te laat. In de politiek is de verrassing minder groot, want één ding staat vast: een gekozen politieke vertegenwoordiger heeft een maximale termijn van vier jaar. Daarna kan er nog een termijn volgen, wellicht zelfs nog een derde termijn, maar dan is het toch echt afgelopen. Politici hebben maatschappelijk ook nog last van een negatief imago vanuit de functie. Hoe pak je dan een remotie aan?

Koude douche

Het is als een koude douche voor veel politici. Daar zit je dan: weggestemd, uitgerangeerd, opzijgezet, gepasseerd. Van de ene op de andere dag geen macht, beslissingsbevoegdheid en aanzien meer. Je hebt je een slag in de rondte gewerkt en met waardering. Tenminste, dat dacht je. Het ‘Diederik Samsom-effect’ noemen we dat: u wordt bedankt. Het lijkt een afgang, maar is dat ook zo? De nieuwe situatie biedt juist hele nieuwe perspectieven. Hoezo een stap terug? Maar zie daar maar eens je medewerker van te overtuigen.

Regie nemen

Topsporters weten dat er een eind aan hun carrière komt, meestal al rond hun 30e. Ze willen er vaak niet mee bezig zijn, gefocust als ze zijn op hun doelen. Daarom worden jonge topsporters hierin ondersteund door coaches. Neem nou Epke Zonderland. Tijdens zijn weg naar de top investeerde hij al in een academische studie. Epke slingert heus niet tot zijn 50e aan de rekstok. Na zijn top kan hij aan de slag als arts. Daar kan menig politicus een voorbeeld aan nemen.

Hoe verder?

Natuurlijk is er leven na het politicus zijn. Maar ook politici moeten door de remotiecurve heen. Die bestaat uit de fasen waar een professional doorheen moet om zichzelf te herpakken en opnieuw uit te vinden. Daar zou iedereen wel wat hulp bij kunnen gebruiken. Loopbaancoaches vertalen die processen naar het politieke bedrijf en wij nemen ex-politici daarin mee.

Stap terug blijft een taboe

Veel politici ervaren het als een stap terug in hun carrière. Het is een van de laatste taboes in Nederland, zo lijkt het wel. Maar zo’n taboe zit alleen maar in de weg. Hoezo een stap terug? Wij spreken tegenwoordig liever van remotie (opnieuw bewegen) of carrièrewending, daar kun je meer mee. Carrièrewendingen zijn immers van alle leeftijden.

Verwachtingen en ongekende talenten

Soms ligt de volgende stap in het verlengde van wat iemand eerder deed. Een goede voetballer kan door als trainer. Toch is dit geen garantie voor succes. Bovendien zit niet in iedere wethouder een nieuwe burgemeester. Iemand kan ongekende talenten hebben. Misschien betekent dat niet een stap omhoog op de maatschappelijke ladder, maar wel iets waar iemand plezier in heeft en in kan uitblinken.

Een stap terug is een stap vooruit

Mag ik een voorbeeld geven? Een ex-burgemeester van een kleine gemeente die ik in begeleiding heb, heeft het ‘stuur’ letterlijk omgegooid. Hij wordt opnieuw bestuurder, maar nu van een bus! Gewoon omdat hij dat leuk vindt en onder de mensen wil zijn. En hij is helemaal gelukkig. Dat is pas stoer. Een zogenaamde stap terug kan dus écht een stap vooruit betekenen.

Gerard Kerkhof Senior Managing Consultant bij POSG