Eens is de laatste keer
Onlangs kreeg ik het bericht dat mijn tante Lies was gestorven. Ze had een lang leven achter de rug waarin ze vooral dienstbaar was naar haar directe omgeving. Ze was in alle rust op haar 90e van ons heengegaan. Bedroefd maar ook dankbaar bleven wij achter. Het aparte van bijeenkomsten waarin je afscheid neemt van je dierbaren is dat er ook verbinding ontstaat bij degenen die achterblijven. Ik had mijn neven al jaren niet gezien, maar toen we elkaar weer zagen bij de crematie van hun moeder, was het net alsof we weer terug waren in de tijd. We dolden alsof we nog steeds 8 jaar waren. Niets was veranderd.
Dit is de laatste blog die ik schrijf voor het Platform voor Arbeidsmobiliteit. Het format gaat veranderen en dit onderdeel komt binnenkort te vervallen. Mijn bijdrage gaat ter ziele. Is dat een probleem? Ben je gek, niemand ligt er wakker van en het universum verschuift geen millimeter. Daar waar het leven en de dood van mijn tante ons hebben geraakt en geroerd, is dat niet te verwachten van een blog of column. Hoe actueel het onderwerp en hoe spits de schrijfstijl ook waren geweest. Door het lezen van mijn blogs en columns is uw leven niet veranderd.
Dat van mij wel. Enigszins in ieder geval, we moeten ook niet overdrijven. Iedere keer weer werd ik uitgedaagd om me te verdiepen in het onderwerp waarover ik wilde schrijven. Om vervolgens het creatieve, creërende proces zijn gang te laten gaan. Vaak was dat goed, soms een mager zesje en heel, heel af en toe subliem. Tenminste dat vond ik zelf. Door dit schrijfproces ontwikkelde mijn denkproces zich verder. Ik werd uitgedaagd door iets in mezelf dat wilde schrijven en creëren. En dat stopt nu. Tenminste voor het platform.
Ik gun u dat ook. Dat u alles geeft wat u heeft om datgene te creëren wat u te creëren heeft. Zodat u op de dag dat het stopt, kunt terugkijken en zeggen: ‘het was goed, dank je wel dat ik mijn talenten mocht geven voor datgene wat ik belangrijk vond.’ Mocht u nog niet hebben gevonden wat voor u belangrijk is, zoek dan verder. Want weet, de tijd dringt. Eens is de laatste keer.
Het ga u goed en tot elders wellicht.
