Vakantiestress of stressvakantie?

Vakantiestress, een welbekend fenomeen sinds we de schroom voorbij zijn om vakantie per definitie als relaxed te omschrijven, ook al kolkt de cortisol en adrenaline door onze bloedbanen. Hoe komt het toch dat we zo opgefokt zijn als we op vakantie gaan, en als we een beetje pech hebben, ook als we al op vakantie zíjn?

Daarvoor moeten we te rade gaan bij ons stress-responssysteem dat nog stamt uit de oertijd. Dit systeem zet externe prikkels en innerlijke impulsen om in een fysieke reactie middels afscheiding van hormonen en neurotransmitters. Gespannen spieren, hoge hartslag en bloeddruk en een hogere en heftigere ademhaling maken een fysieke prestatie mogelijk. Als dit stress-systeem wordt geactiveerd, terwijl de actie achterwege blijft, wordt ons lichaam basisch. Base is nodig om verzuring tijdens actie te neutraliseren. Maar ja, die actie treedt maar niet in werking.

Met dit geactiveerde stresssysteem, een altijd waakzaam brein en een sterk basisch lichaam, stappen we in de auto met caravan richting het Zuiden. Nou zou je verwachten dat als we eenmaal de huisdeur achter ons hebben dichtgetrokken, de rust het kan overnemen van de stress. Mooie gedachte, maar het stress-systeem denkt daar anders over. Het is een jaar lang gewend aan overprikkeling, dat is tenslotte de normale modus geworden. Het wordt vervolgens geconfronteerd met beduidend minder prikkels. Het wonderlijke van dit systeem is dat het zich bij ‘onder-prikkeling’ meer gaat inspannen om prikkels te ontvangen. Het systeem ervaart het plotselinge gebrek aan prikkels als potentieel gevaar. Het is tenslotte afgestemd op overleven en heeft een constante waakzaamheid voor bedreiging van de gezondheid. Deze alertheid van het systeem levert overgevoeligheid op. Het creëert daarmee zijn eigen stress.

Vakantiestress is niets anders dan de naweeën van het stressvolle alledaagse leven. Na een paar dagen flink veel beweging gaat dat vanzelf over en wordt uw lichaam weer neutraal. Tenzij u verslaafd bent aan prikkels via telefoon en tablet, dan helpt geen enkele vakantie meer. U moet dan gewoon afkicken. Zo’n klein Frans dorpje zonder WIFI waar om de haverklap de stroom eruit ligt kan dan zeker helpen.

Ook voor mij gaat de grote uittocht weer beginnen. En ieder jaar is het weer hetzelfde liedje. Doorwerken tot de laatste dag, zoveel mogelijk huisraad in onze caravan proppen en op de laatste avond nog even een oppas voor de hond regelen. Vervolgens, zeker op Zwarte Zaterdag, komen we in 300 kilometer file terecht op weg naar dat authentieke Franse dorpje waar ze zo’n overheerlijk vers stokbrood hebben.

Bonnes vacances!